Portret van een parttime gezinsleven

De drie weken gezinsvakantie met vriend en bonuskind zitten er alweer op; ze zijn voorbij gevlogen en zoals altijd kost het me wat tijd om af te kicken van de interactie, intimiteit en gezelligheid die we met z'n drietjes delen.
Het voelt wat leeg, zo zonder dat lieve joch om ons heen...
Tegelijkertijd hoef ik me nu niet meer steeds af te vragen of wat ik doe wel pedagogisch verantwoord is en heb ik meer tijd voor mijzelf, dat is ook wel weer lekker.

Omdat in onze situatie de afstand te groot is voor co-ouderschap, is er geen andere mogelijkheid dan het vormen van een weekend- en vakantiegezin. Gelukkig kan mijn vriend aan het begin van 'onze' weekends zijn zoon wel vrijdags van school halen, zodat hij nog wat contact houdt met zijn dagelijkse leven.
En sinds zoonlief oud genoeg is, zijn we regelmatig op Skype te vinden met z'n allen.
De mogelijkheden van videogesprekken zijn eindeloos; bijkletsen, gekke bekken trekken, spelletje met papa doen, huiswerk maken... en twee weken geleden gaf hij zijn moeder een virtuele rondleiding door ons -op dat moment niet erg opgeruimde- vakantiehuis... :-)

Weekendvaders vallen nogal gemakkelijk in de 'pretpark-en-sinterklaas-relatie-valkuil'.
Hoe logisch dit ook is ( je hebt tenslotte maar weinig tijd samen, dus waarom zou je die niet zo leuk mogelijk besteden?), wij willen dit juist niet. We streven naar een zo normaal mogelijk gezinsleven binnen de beperkte tijd en ruimte die ons gegeven is.
Mijn vriend wil vader zijn, geen speelkameraadje.
Dat klinkt mooi, maar is niet gemakkelijk te realiseren; de dagelijkse routine van het naar school en sportclubs gaan, gaat volledig aan ons voorbij. Iedere 14 dagen opnieuw blijkt dat een weekend erg kort is.

Vakanties zijn heerlijk, want dan is er meer tijd.
Ik heb dit keer de eerste 2 delen van Harry Potter voorgelezen. Vader en zoon hebben meerdere levels van een computerspel kunnen uitspelen (vraag me niet welk spel, hun game-tijd is mijn privé-tijd!).
We hebben dagelijks kunnen zwemmen, vliegeren en fietsen.
Neefje en nichtje kwamen 5 dagen logeren (bonuskind door het dolle heen en wij na die tijd behoorlijk moe, maar het was een geslaagde logeerpartij!).

In drie weken tijd komen er natuurlijk ook heel wat 'was je haren, poets je tanden, ruim je troep op'-momenten voorbij. De laatste week kwam daar nog iets anders bij; meneer ging iedere dag een kwartiertje vroeger naar bed, om zijn moeder niet op de eerste schooldag op te zadelen met een kind met een vakantie-jetlag.
We waren best tevreden met onszelf; zaterdagavond leverden we een fris gewassen, uitgerust, enthousiast en gebruind kind bij zijn moeder af, met een tas vol schone kleren. Maar ja, bepaalde routines die hebben wij dus gewoon niet. Zo kon het gebeuren dat zijn nagels drie volle weken lang niet geknipt zijn...