Op dit moment werk ik bij Turkse Nederlanders. (Jonge, slimme, leuke, goed opgeleide, moderne, sociaal betrokken mensen overigens. Daar hebben we er in Den Haag een heleboel van, maar dit terzijde.)
Hun eerste kind werd vorige week met een spoedkeizersnee gehaald, het gezin had een moeizame start. Nu gaat alles goed en zijn ze thuis. En bloedonzeker. Hun kraambureau gaf ze als extra ondersteuning 4 halve dagen KraamzorgPlus cadeau, door mij geleverd.
Een golf van angstige vragen kwam op me af, gisteren; 'Hij is roze, is dat erg?' (Nee, hij heeft een prachtige kleur waar menig baby jaloers op kan zijn...) 'Hij hikt, is dat gevaarlijk?' 'Hoe moet ik hem vasthouden, kan ik zijn nek breken?' 'Hij valt in slaap voordat hij goed geboerd heeft, kan hij nu stikken?' 'Zit zijn luier niet te strak?'.... Zelden voelde ik me nuttiger dan gisteren.; na 4 uur voorlichting en ondersteuning liet ik een stuk rustiger ouderpaar achter.
Dacht ik.
Vanmorgen trof ik een moeder op de rand van paniek met een knalrode baby. Ze had de verloskundige al wakker gebeld om 4 uur vannacht, omdat haar zoon rode vlekken vertoonde. Die had laconiek geantwoord dat baby's rood zien als ze het te warm hebben, proberen te poepen of zich druk maken. Dus of mevrouw kindlief maar even wilde temperaturen en daarna wat laagjes af wilde pellen... Door stress en onervarenheid is temperaturen niet goed gelukt; de thermometer gaf 36,0 aan. Geschrokken maakte de moeder een kruik, zette de thermostaat op 26 graden, deed haar kind een muts op, dekte het extra toe. Had ze nou maar beter naar haar schoonmoeder geluisterd, die bleef gisteravond maar zeggen dat er een extra dekentje in de wieg moest...
Huilend vraagt de moeder mij wat er mis is met haar kind.
Ik begin maar eens met zijn temperatuur op te nemen; 38 graden, mama is er nu van overtuigd dat haar zoon echt ziek is! Ze wil de huisarts bellen. Ik stel voor dat zij even lekker gaat douchen in haar super-de-luxe net geïnstalleerde combi-douche-stoommachine waarmee ze de Hammam in huis heeft gebracht, terwijl ik haar spruit in alleen een rompertje met een lakentje op bed laat liggen. Als hij over een uur nog te warm is dan zullen we bellen. Ze kijkt me aan alsof ik gek ben. 'Maar Klaartje, hij is knalrood en heeft koorts!!'
Ik vraag haar of ze wel eens een half uur in haar stoomkabine zit. Ja, nogal wiedes, ze houdt van stomen, anders had ze dat ding niet in de badkamer antwoordt ze geëergerd. Hoe zie je er uit als je een half uur in je privé-hammam hebt gezeten vraag ik haar. Rood natuurlijk, antwoordt ze snel en gedachteloos. Dan hoort ze zichzelf; even is ze stil, ze zuigt een teug lucht tussen haar tanden naar binnen, kijkt me aan en begint opgelucht te lachen....
Na een uurtje was haar zoon overigens weer prachtig op temperatuur ;0)
