Kinderen en geheimen

Wat leer jij je kinderen over geheimen? Praat je eigenlijk met ze over geheimhouding, privacy, grenzen en respect, of vind je dat lastig?

Aan de ene kant vind ik het belangrijk dat kinderen de grenzen van anderen leren respecteren. Anderzijds wil ik de kinderen in mijn omgeving er van doordringen dat ze er niet alleen voor staan in het leven.

Lees er meer over op mijn website, ik schreef vandaag de blogpost Kun je een geheim bewaren?

Ik zou het erg waarderen als je mee wilt praten over dit onderwerp. Reageren kan natuurlijk onderaan het bericht op mijn website. Als je reactie te persoonlijk is voor een openbare online plek, dan kun je me natuurlijk ook altijd mailen:  Je vindt mijn mailadres door op deze link te klikken. Met aan mij gemailde  informatie ga ik vanzelfsprekend heel zorgvuldig om; ik weet hoe en wanneer ik een geheim moet bewaren...

Ik wens je een dag vol vertrouwen!

Goede voornemens

Wil je weten wat mijn goede voornemen is voor 2013? Ik ben er eind november al mee begonnen en schreef er op mijn website een blog over, je kunt het lezen via onderstaande link:

Positief het nieuwe jaar in....

Onder mijn blog op mijn website lees ik graag wat je van mijn voornemen vindt!
Op een mooi 2013!

Klaartje

Een kop koffie zetten is belangrijker dan je denkt...

Ik heb 2 weken terug een nieuwe blog geschreven, over wat we de kinderen in onze omgeving ongemerkt allemaal meegeven.
Het blog is te lezen op mijn website:

Opvoeden en koffiedik kijken

Je kunt je daar ook opgeven voor mijn nieuwsbrief of voor mijn RSS-feed, zodat je geen update meer hoeft te missen...  ;-)

Over leren zwemmen en de rest van het leven...

Ik heb een nieuwe blog geschreven, te lezen op mijn nieuwe webadres:

Leren zwemmen is zoveel meer dan je hoofd boven water kunnen houden....

Ik hoop je daar weer te ontmoeten.
Als je geen volgende berichten wilt missen, kun je je opgeven voor de RSS-feed of voor mijn Nieuwsbrief op mijn site www.springtijcoaching.nl

Hartelijke groet,

Klaartje

Verhuizing van mijn blog

Het is zo ver, ik heb een eigen website!
Sinds 17 februari blog ik op Springtij Coaching.
Ik heb al mijn oude blogposts daarheen verhuisd en zal hier niet meer posten.
Langzaam zal ik ook de rest van mijn website meer invullen.
Natuurlijk blijven de oude portretten hier wel leesbaar.

Fijn als je me volgt op mijn nieuwe virtuele adres :-)

Altijd bereikbaar, nergens echt aanwezig...

Kort geleden was ik een heerlijke lange dag in de sauna met een goede vriendin.
Naast mijn dagelijkse #vakantievaneenuur  is zo'n Thermenbezoek voor mij een manier om de balans tussen voor anderen en voor mijzelf zorgen goed te houden.

Tijdens ons derde rondje zweten zaten we met vijf anderen in de saunakabine.
Er heerste een lome, ingekeerde stilte. Die werd onverwacht verstoord door het keiharde geluid van een mobiele telefoon.
Dat geluid was zo niet kloppend op die plaats, dat er een wat lacherig sfeertje ontstond (Waar is de banana-split- camera?) .
Maar tot verbazing van de rest begon één dame driftig in haar berg badstof te graven, waardoor het geluid alleen maar harder werd. Vervolgens viste ze haar Blackberry uit de zak van haar badjas en drukt de beller geïrriteerd weg.
Natuurlijk belde degene die haar wilde spreken nog twee keer, en nog twee keer drukte zij het gesprek met veel bombarie weg, om vervolgens IN de sauna terug te gaan zitten bellen...luidkeels haar ergernis meldend aan de beller.
Het kwam niet in haar op om de sauna te verlaten!
En de zes mensen om haar heen waren te verbijsterd om haar te vertellen dat ze naar buiten moest.

Dit voorval zette me weer eens aan het denken over het continu bereikbaar willen en moeten zijn waar veel mensen aan lijden.
De reacties van deze dame waren voor mij naast lachwekkend ook interessant; hoezo wordt ze geïrriteerd als iemand haar stoort op het kanaal dat ze daarvoor beschikbaar stelt? Als je mensen niet laat weten dat je soms niet bereikbaar bent, als je je telefoon meeneemt de sauna in én opneemt, wie valt er dan eigenlijk iets te verwijten?
Je zult je eigen rustmomenten moeten creëren en beschermen.

Nou ben ik zelf niet bepaald heilig als het om dit onderwerp gaat; nog niet zo lang geleden checkte ik om het half uur mijn mobiel op mail of andere berichten. Tijdens een saunadag hield ik me rustig en checkte ik 'maar' 2x tussendoor mijn berichten -daarmee het ontspannende effect van de sauna meteen weer om zeep helpend...

Tegenwoordig zet ik mijn mobiel uit voor ik de sauna in ga en pas als ik afscheid van mijn vriendin genomen heb zet ik hem weer aan. Dit geldt ook voor andere afspraken met mensen, mijn telefoon gaat op stil.

Ik werk dagelijks blokken tijd zonder interruptie van telefoon en internet. En krijg daardoor veel meer gedaan in kortere tijd. Zodat ik daarna even op Facebook kan kletsen...

Als ik met mijn bonuskind op stap ben, verdwijn ik niet meer in mijn mobiel. Zelf vind ik onverdeelde aandacht zo fijn om te krijgen, ik wil hem dat ook geven. Niet slechts lichamelijk aanwezig zijn en eigenlijk met mijn energie op Facebook zitten!
(En het grappige is, omdat ik hem volledige aandacht geef als hij daar behoefte aan heeft, heb ik daarna weer tijd voor mijzelf, want gaat hij tevreden iets voor zichzelf doen!)

Ik ben nog steeds veel online te vinden. Ik bel daarnaast veel met mijn vriendinnen.
Omdat het voor mij een vorm van ontspanning is.
Andere mensen kijken TV...  :-)

Maar dat gevoel van altijd bereikbaar moeten zijn, dat heb ik gelukkig overwonnen.
Het leeft een stuk ontspannener!


Hoe doen jullie dat?
Hoe houden jullie het evenwicht tussen bereikbaar zijn en ongestoorde tijd,
tussen afleiding/ontspanning en focus?
Ik hoor het graag!

Nieuwjaarswens met lange inleiding van een 'Recovering Perfectionist'

Jarenlang heb ik ondergepresteerd.
Alles moest meteen goed, en dat kon ik niet.
Nogal logisch als je niet mag oefenen en geen fouten mag maken van jezelf.
Gevolg was dat ik niks nieuws deed en bleef zitten in de wachtkamer van het leven.

In 2000 was ik wanhopig genoeg en besloot ik het avontuur dat leven heet aan te gaan; ik ging een jaar intensief in therapie. ( 3 dagen per week op locatie en daarbij een fikse berg thuis te verwerken - het was een fulltime job!)
Ik ruimde heel wat blokkades, angsten, belemmerende overtuigingen en gewoontes op, stapte uit de slachtofferrol, leerde net zo mild te zijn voor mijzelf als voor mijn omgeving en kreeg en passant mijn vrijheid, vreugde en autonomie terug.
Het werd een geweldig jaar!

Met de fantastische begeleiders daar stelde ik aan het einde van mijn traject een stappenplan op om voor mijzelf te beginnen; eerst zou ik kraamverzorgende worden, later ook als life coach mijn diensten aanbieden.  Ervaringsdeskundige zijn is één ding, goed opgeleid zijn en professioneel hulpverlener worden kost nu eenmaal tijd en energie.

Sinds ik de confrontatie met mijzelf en mijn verleden ben aangegaan is mijn leven alleen maar mooier geworden.

Ik mag nu van mijzelf fouten maken tijdens het leerproces.
Wel zo fijn als je allerlei opleidingen doet waar ook veel tijd aan zelfreflectie en zelfonderzoek besteed wordt... Maar ook praktisch bij het leren van een nieuwe ingewikkelde salsa-draai of een nieuw bordspel :-)

Ik mag genieten van hoe de dingen nu zijn, zonder me blind te staren op wat er nog niet perfect is.
Goed is goed genoeg, en ik streef nog steeds altijd naar verbetering, maar het onhaalbare streven naar perfectie heb ik godzijdank losgelaten!

Bovendien mag ik van mijzelf parttime werken, omdat ik alle delen van mijn leven aandacht wil geven, niet alleen het professionele deel. 
Dit maakt dat ik tijd heb om vrienden te zien, te spelen, te studeren, te dansen, te sporten. Wat een rijkdom!

Dagelijks stap ik nu uit mijn comfortzone en doe iets wat ik nog niet goed durf, nooit eerder gedaan heb of denk niet te kunnen. Toen ik hiermee begon waren de stapjes over mijn comfortabele grens heel klein. Maar ook dapper zijn went; de stappen worden steeds groter en duidelijker zichtbaar voor anderen.
Zo stond ik, die in het verleden nooit in de schijnwerpers of voor een groep wilde staan, afgelopen december op een trainingsweekend van Open Circles op het podium te dansen om de rest van de deelnemers te 'energizen' na de lunch... En ik vond het nog leuk ook!

Voor komend jaar heb ik heel wat spannende nieuwe stappen op stapel staan.
Achter de schermen ben ik al druk aan het werk; binnenkort gaat als eerste stap mijn website eindelijk de lucht in.


Wat mij zoveel vreugde, kracht en vrijheid heeft gegeven, gun ik een ander natuurlijk ook: 

Ik gun je een jaar waarin je gaat experimenteren, misstappen durft te maken, mag leren van je fouten. Een jaar waarin je grenzen overschrijdt en voluit leeft!

Ik wens je een mooi en avontuurlijk 2012. 


Tot ziens, buiten de comfortzone,


Klaartje